2 oktober, 2018 - /blog/2277/pop-en-literatuur-31-black-star-en-toni-morrison.html
In het boek draagt dit meisje de naam Pecola. Vrijwel iedereen in haar omgeving vindt haar lelijk en dat wordt haar ook te verstaan gegeven. Ze verafgoodt Shirley Temple (precies vanwege haar blauwe ogen). Claudia, de vertelster in (dat deel van) het boek heeft juist een hekel aan Shirley Temple. Die afkeer koppelt ze aan de haat die ze koesterde tegen poppen met een blanke huid, grote blauwe ogen en blond haar. Dat is mogelijk een verwijzing naar het beruchte Clark Doll Ex...
3 mei, 2019 - /blog/2608/woorden-als-wapens-2-de-vrijheid-van-zadie-smith-merel-aalders.html
Sadie Een schrijfster waar ik tegenwoordig lyrisch over ben is Zadie Smith. Ik was dat nooit, Zadie had allang een soort superheldenstatus, waardoor ik niet het idee had dat ik nog iets nieuws zou ontdekken door haar werk te lezen. Toch werd haar werk me opgedrongen door het curriculum van de UvA – en daar ben ik blij om ook. Zadie heeft al vele jonge lezers geïnspireerd en is daarmee het soort voorbeeld waar werkelijk behoefte aan is: een vrouw die alle andere vrouwen willen zijn, en d...
2 augustus, 2017 - /nieuws/1014/het-leven-is-een-wonder.html
Woensdag 04-01-2017 Lees hier deel 1 van de wekelijkse kroniek van Volkskrant -verslaggever Willem Vissers : Samuel is zorgenkind én verwekker van grote glimlach Woensdag 11-01-2017 Moeders hebben altijd gelijk. Zelfs schoonmoeders. Lees hier deel 2: Open die gordijnen, hoe groot het verdriet ook lijkt Woensdag 18-01-2017 Hij wandelt een beetje als een robot, maar wel eentje van vlees en bloed. Deel 3: We hadden nooit gedacht dat hij zelfstandig zou ...
28 december, 2020 - /blog/3231/blootleggen-10-de-pipo-en-het-lam.html
Na de zomervakantie ging het uit tussen mij en Jeroen. We gingen weer aan het werk, hij aan de universiteit, ik thuis, en beetje bij beetje dreven we uit elkaar. Dat was geen nieuwe beweging, maar ditmaal was hij wel sterker dan anders. Steeds vaker wilde hij alleen eten en slapen of in zijn eentje erop uit. Of hij was fysiek wel bij me, maar in gedachten elders. In een van zijn onderzoeksgebieden of verder weg: op wereldreis, op avontuur. Dan keek hij langs me heen, het raam uit, n...
13 december, 2016 - /blog/970/de-meisjes-van-emma-cline.html
Haar roman werd vol lof ontvangen en veelal neergezet als een boek over Charles Manson en zijn meisjesschare die in de jaren zestig gruwelijke moorden pleegden. Maar ik las het vooral als een boek over meisjes: hoe ze opgroeien, hoe onzeker ze kunnen zijn en hoe weinig houvast ze hebben in een wereld die wordt geregeerd door schoonheidsidealen en lust. Een fragment van mijn interview staat in de nieuwe Vogue , vanaf dinsdag in de winkel. Hier lees je de rest van ons gesprek, over meisjes, ...
14 oktober, 2016 - /blog/866/mijn-moeder-zou-heel-trots-geweest-zijn.html
Hoe is het om uitgenodigd te worden als openingsspreker op de Frankfurter Buchmesse? ‘Dat is een eervolle opdracht. En voor mij persoonlijk betekenisvol. Mijn beide ouders komen uit Duitsland. Ik ben trots, en vooral omdat mijn moeder heel trots geweest zou zijn – stel dat de Duitse Bundespresident Joachim Gauck in de zaal zou hebben gezeten, dat zou haar wel wat hebben gedaan. Vooral denkend aan mijn ouders ben ik heel blij. Ambitie komt vaak voort uit het verlangen om te voldoen aa...
19 maart, 2019 - /blog/2532/pop-en-literatuur-53-iron-maiden-en-samuel-taylor-coleridge.html
Cor's Pop & Literatuurlijst op Spotify: De heavy metal van Iron Maiden is op het eerste gezicht (en gehoor) niet heel subtiel. De rollende drums en meerstemmige gitaarsolo’s, de knerpende zangpartijen, de schreeuwerige albumhoezen met doodshoofden en occulte symbolen en zelfs de naam (de ijzeren maagd is een martelwerktuig) roepen nou niet meteen de associatie op met, laten we zeggen, filosofie of poëzie. Toch verwijzen de heren graag naar de geschi...
15 februari, 2017 - /blog/1102/groezelig-blauw.html
‘En?’ vroeg ik voorzichtig. Mijn benen begonnen zwaar te worden. ‘Zijn ze blauw?’ ‘Kun je ze misschien nog iets meer spreiden?’ ‘Misschien moet je de lamp iets dichterbij houden?’ Roddy hield de lamp iets dichterbij. Ik spreidde mijn benen nog iets meer. ‘Veel verder kan niet. Ik ben geen turnster.’ Roddy vond het niet grappig. Hij lachte in elk geval niet. Hij bleef maar ernstig kijken, de diepte in. Ik lag in een spagaat boven op het rood-wit geblokte dekbe...